To trudne zagadnienie wyjaśni i przybliży Wojciech Piotrowicz, lekarz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii i koordynator transplantacyjny.

1. Choruję na nowotwór, czy mogę zostać dawcą organów?

 

Nowotwory w większości przypadków niestety wykluczają możliwość oddania organów do przeszczepu. Specyfika tej jednostki chorobowej zazwyczaj w dużym stopniu obciąża organizm i jednocześnie kilka narządów człowieka. Jednak osoby cierpiące na pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego mogą zostać dawcami, ponieważ nowotwory tego typu w swojej naturze nie przerzutują, w związku z czym inne narządy są potencjalnie bezpieczne.

Poza nowotworami istnieją inne choroby, które uniemożliwiają oddanie organu osobie potrzebującej. W pierwszej kolejności są to wszelkie anomalie związane bezpośrednio z branym pod uwagę organem, a także zaawansowana, uogólniona miażdżyca, która dotyczy naczyń zaopatrujących organy w krew. Wskutek miażdżycy dany organ (np. nerki) pełni swoje funkcje gorzej, co automatycznie osłabia jego funkcjonowanie oraz odporność na niesprzyjające warunki towarzyszące przeszczepom (np. przebywanie poza organizmem człowieka), co jeszcze bardziej utrudnia cały proces. Przeszkodą w przeszczepie narządów są także choroby autoimmunologiczne, nosicielstwo wirusa HIV czy też przebyte zapalenie wątroby typu C lub B.

2. Jak przekazać swoją decyzję dotyczącą bycia potencjalnym dawcą?

Oświadczenie woli jest pisemną deklaracją dotyczącą zgody na oddanie narządów i tkanek po śmierci. Jest to niezwykle przydatny dokument, który pomimo tego, że nie jest dokumentem prawnym (jak np. dowód osobisty), to i tak świadczy o pełni świadomego wyboru w kwestii oddania narządów do przeszczepienia po śmierci przez daną osobę.
W Polsce obowiązuje tak zwana domniemana zgoda na pobranie narządów. Oznacza to, że nie zgłaszając oficjalnego sprzeciwu do Centralnego Rejestru Sprzeciwów, akceptujemy pobranie narządów lub tkanek po śmierci. Jednakże poprzez wypełnienie oświadczenia woli za życia, możemy uchronić naszych bliskich przed odpowiedzialnością w kontekście podjęcia decyzji o przeszczepie organów, tym samym odjąć im zmartwień w trudnym czasie żałoby oraz uprościć samą procedurę związaną z transplantacją. Ten niewielki dokument można nosić przy sobie np. w portfelu, ale warto też umieścić go w miejscu, o którym poinformujemy naszych najbliższych. Puckie Hospicjum zachęca, by zarówno to, jak i inne oświadczenia dotyczące naszej woli, przygotować w formie Czerwonej teczki.
Czerwona teczka to przewodnik dla naszych bliskich, który w przyszłości pomoże im sprawnie działać i zadbać o wszystkie sprawy. Przygotowanie takiego zbioru dokumentów i innych istotnych informacji pomaga w postąpieniu zgodnie z naszą wolą, ale jest również przejawem miłości i troski o tych, którzy zostaną. Więcej informacji o ważności ostatniej woli, wzór oświadczenia oraz wskazówki jak stworzyć Czerwoną Teczkę, można znaleźć w drugiej edycji Raportu o Dobrym Umieraniu: Zaufaj bliskości. Zebrany w nim materiał został stworzonego na podstawie wyników badań opinii oraz pracy ekspertów Puckiego Hospicjum. Bezpłatny dostęp do jego elektronicznej wersji znajduje się w linku: www.hospitium.org/raport.

Czy rodzina może podważyć moje oświadczenie woli?

Pomimo wypełnienia oświadczenia woli i braku sprzeciwu w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów, rodzina zmarłego ma prawo podważyć jego słuszność deklaracji, co na szczęście odbywa się niezwykle rzadko. W sytuacji braku oficjalnego sprzeciwu osoby zmarłej w kontekście pobrania organów, prawo stoi po stronie lekarzy, jednak utrudnienia płynące od strony bliskich osób, mogą znacząco spowolnić procedury związane z transplantacją, co finalnie może zakończyć się całkowitym uniemożliwieniem wykonania operacji z przyczyn technicznych, tym samym doprowadzając do śmierci innego, potrzebującego pacjenta.

3. Jakie organy przeszczepiane są najczęściej, a z jakimi lekarze mają największą trudność?

Najczęściej przeszczepianym organem są nerki, ponieważ mają one największą tolerancję wobec krytycznego stanu i nie są tak wrażliwe na niesprzyjające warunki towarzyszące transplantacji. Płuca, czy serce są niezwykle wrażliwe i dlatego czas, od pobrania narządu od dawcy do wszczepienia w organizmie biorcy, jest tutaj najkrótszy - wynosi około 6 godzin. Ponadto istnieje wiele restrykcyjnych kryteriów, które muszą zostać spełnione, by narządy te zostały zakwalifikowane do transplantacji i przydzielone konkretnym biorcom.

4. Kto będzie mógł skorzystać z moich organów?

Osoby zakwalifikowane jako biorcy są wpisywane w specjalny rejestr oczekujących na przeszczep, który gromadzi ich wszystkie potrzebne dane, również te dotyczące zgodności tkankowej. Od dawcy, po stwierdzeniu zgonu, pobiera się węzły chłonne, które następnie wysyłane są do Laboratorium Immunologii Klinicznej. Tam odbywa się tak zwane typowanie węzłów chłonnych i na tej podstawie ocenia się zgodność tkankową, według której dobierany zostaje potencjalny biorca przeszczepu.

5. Ilu osobom mogą kiedyś pomóc moje narządy?

W praktyce pobrania najczęściej dotyczą nerek i wątroby. Pobrania wielonarządowe z sercem i płucami zdarzają się rzadziej w związku z ograniczeniami, jakie niosą restrykcyjne kryteria dotyczące jakości przeszczepianych narządów. Jednak w optymalnych sytuacjach, moglibyśmy przyjąć, że jesteśmy w stanie rozdysponować pobrane organy do aż ośmiu różnych osób. Bierzemy pod uwagę dwie nerki, dwie rogówki, serce, wątrobę, trzustkę i płuca.

To pokazuje, jak ogromne znaczenie ma transplantologia w dzisiejszych czasach. W mojej ocenie wielkim wyzwaniem związanym z przeszczepianiem narządów jest wciąż zbyt niska świadomość społeczeństwa o słuszności idei transplantacji. Wciąż zauważalny odsetek ludzi nie zgadza się na pobranie narządów od swoich bliskich zmarłych, co jest znaczącym czynnikiem ograniczającym potencjał tej dziedziny w medycynie.

Wojciech Piotrowicz

 

***
 

Zobacz wykład Wojciecha Piotrowicza „Śmierć inna niż wszystkie, dawstwo, transplantacje” podczas II Konferencji Puckiego Hospicjum O dobrym umieraniu: wykład Wojciecha Piotrowicza.

Więcej o zagadnieniu Dobrego Umierania dowiedzieć się można z Raportu Puckiego Hospicjum: Zaufaj bliskości. Jest to przewodnik po sprawach ważnych. Publikacja prezentuje wyniki badania na temat przekonań Polaków dotyczących spraw ostatecznych oraz praktyczne wskazówki i narzędzia, które mogą pomóc w towarzyszeniu odchodzącym: www.hospitium.org/raport.

 

38pr

Grypa to wirusowa choroba zakaźna. Wirus przenosi się drogą kropelkową podczas kontaktu z chorym. Na przebieg grypy wpływa patogen, który ją spowodował. Grypa typu B i C jest stosunkowo łagodna u dorosłych. Dużo poważniejszą postać przybiera typ A.

Czy można się przed nią bronić?

- Tak jak w poprzednich sezonach epidemicznych najlepszą profilaktyką zachorowania na grypę jest szczepienie. Coroczne szczepienie zaleca się wszystkim osobom w wieku od 6 miesiąca życia u których nie stwierdza się przeciwwskazań do szczepienia. Szczepienia najlepiej wykonać przed rozpoczęciem okresu zachorowalności na grypę w danej populacji, optymalnie w okresie od września do października – mówi doktor Tomasz Stefaniak – lekarz medycyny ogólnej/rodzinnej Grupy American Heart of Poland.

Jeśli jednak pacjent z różnych powodów nie mógł zaszczepiony odpowiednio wcześnie , szczepienie można wykonać w dowolnym momencie okresu epidemicznego.

- Do grupy pacjentów którym szczególnie zaleca się coroczne szczepienie przeciwko grypie z uwagi na ryzyko ciężkiego przebiegu choroby i jej powikłań należą dzieci w wieku 6- 59 miesiąca życia , osoby w wieku powyżej 50 roku życia , chorzy ( niezależnie od wieku ) na przewlekłe choroby układu oddechowego, sercowo-naczyniowego, choroby nerek, wątroby, układu nerwowego, krwiotwórczego i metaboliczne ( w tym cukrzycę), osoby z upośledzeniem odporności, kobiety, które są lub będą w ciąży w okresie epidemicznym oraz osoby z otyłością olbrzymią – wyjaśnił doktor.

Naturalnie ważna jest też kondycja naszego organizmu w obronie przed czynnikiem infekcyjnym. Dieta musi być zróżnicowana, należy zapewniać organizmowi odpowiednią ilość witamin i mikroelementów które zapewnią prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego i jego gotowość do walki z czynnikiem infekcyjnym.

- Swoją dietę warto wzbogacić o produkty bogate w witaminę C. Jest ona przeciwutleniaczem, a jej zadaniem jest wzmocnić organizm i wyeliminować toksyny. Warto sięgać po owoce cytrusowe, paprykę oraz zielone i ciemne warzywa liściaste są idealne. Ponadto pokarmy bogate w witaminę A - zabezpiecza podszewkę płuc i gardła, ratując przed infekcjami. Do diety włączmy zielone i ciemne warzywa, żółcie, pomarańcze i czerwienie, a także żywność pochodzenia zwierzęcego, taka jak makrela lub wątroba. Należy również dbać o dostarczenie witaminy B. Działa ona korzystnie na układ nerwowy, zapewnia właściwości immunostymulujące, czyli ma wpływ na wzmocnienie układu odpornościowego. Zawierają ją pełne ziarna, zielone warzywa, rośliny strączkowe i grzyby.

Istotny w naszej diecie jest również cynk. Wykazuje właściwości przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne. Cynk zawierają jajka, warzywa i warzywa (takie jak seler, bakłażan lub szparagi), owoce morza i wątróbka – wyjaśnił Stefaniak.

W zapobieganiu przed zakażeniem grypą a także innymi patogenami układu oddechowego należy przestrzegać podstawowych zasad higieny.

- Pamiętajmy o częstym myciu rąk, zasłanianiu ust chusteczką jednorazową podczas kichania szczególnie w sezonie epidemicznym oraz stosowanie jednorazowych masek . Należy unikać dużych skupisk ludzkich.

Na rynku dostępne są suplementy diety podnoszące sprawność układu immunologicznego opartych głównie na bazie preparatów ziołowych , witaminach i minerałach.

- Można się nimi wspomagać, ale musimy pamiętać przede wszystkim o prawidłowej diecie i zdrowym stylu życia . Jeśli chodzi o diagnostykę grypy to od kilku lat stosowane są testy skaningowe tzw. testy przyłóżkowe , pozwalają na bezpośrednią wizualna detekcję antygenu wirusa A i B w ciągu około 15-30m min . Aktualnie dysponujemy testami różnicującymi zakażenie grypy, wirusem RSV i COVIDF-19 - dodał.

Pamiętajmy o czynnikach, które niekorzystnie oddziałują na funkcjonowanie układu odpornościowego m.in. alkohol, papierosy, przetworzona żywność, silny stres, a także nieprawidłowa higiena snu. Jeśli zaobserwujesz u siebie objawy grypy, skonsultuj je ze swoim lekarzem.

Firma Ekspent działająca na rynku alkomatów, zaprasza na zakupy do swojego firmowego stoiska w Centrum Handlowym M1, ul. Kisielewskiego 8/16.

Zaopatrz się w alkomat i już nie ryzykuj!

 

 

W naszym organizmie witamina D jest syntetyzowana pod wpływem promieni słonecznych – stąd też w okresach mniejszego nasłonecznienia powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na jej suplementację. Jakie są wytyczne w tym zakresie, na co zwrócić uwagę wybierając suplementy i jak sprawdzić nasz poziom witaminy D, wyjaśnia Artur Gabrysiak - specjalista ds. medycyny laboratoryjnej Grupy American Heart of Poland.

 

Do głównych źródeł pokarmowych witaminy D należą:

 tłuste ryby, wątróbka, żółtka jaj, mleko i jego przetwory oraz grzyby.

Synteza tego ważnego składnika w większości zależy jednak od naszej ekspozycji na słońce. Stąd też coraz częściej suplementacja witaminy D jest wskazana przez cały rok, w przypadkach, gdy nawet latem nie jesteśmy w stanie zażywać wystarczająco częstych kąpieli słonecznych.

– Niestety, rozwój cywilizacyjny w bardzo szybkim tempie odsunął człowieka od słońca. Całymi dniami przebywamy w zamkniętych pomieszczeniach, nie wychodzimy na zewnątrz w celu zapewnienia podstawowych potrzeb życiowych. Współcześnie żywność możemy zdobyć już bez wychodzenia z domu. Jadąc do pracy, część osób może wsiąść do auta w domu na parkingu podziemnym i w pracy wysiąść w taki sam sposób. W skali tysięcy lat istnienia gatunku ludzkiego nagle drastycznie ograniczyliśmy wpływ słońca na naszą skórę, a nasze organizmy nie zdążyły się dostosować do tak nagłej zmiany. Efektem tego jest ciągły niedobór syntetyzowanej w naszej skórze pod wpływem promieni słonecznych witaminy D – tłumaczy Artur Gabrysiak, specjalista diagnostyki laboratoryjnej Grupy American Heart of Poland.

Dlatego też wytyczne suplementacji witaminy D dla polskiej populacji zalecają całoroczną suplementację w grupach wiekowych do 18 i od 65 roku życia. W grupie wiekowej 18-65 lat wytyczne dopuszczają wstrzymanie suplementacji od maja do września pod warunkiem przybywania minimum 15 minut na słońcu w godzinach od 10 do 15, bez filtrów przeciwsłonecznych. Jednak przyjmowanie suplementacji nawet w tej grupie wiekowej, niezależnie od przebywania na słońcu, jest ciągle bezpieczne i wskazane. Zanim jednak sięgniemy po suplementy tego cenna składnika, warto sprawdzić jego poziom w naszym organizmie.

– W sprzedaży są dostępne różne preparaty, muszą być one jednak dostosowane do wieku, stylu życia i innych istotnych czynników. Dlatego też zanim wybierzemy się do apteki po suplementy, zbadajmy poziom witaminy D w naszym organizmie. To proste i szybkie badanie na podstawie próbki krwi pozwoli nam odpowiednio dopasować dawkę i uniknąć zarówno zbyt niskiego poziomu suplementacji, jak i nadmiernych stężeń witaminy D – te bowiem również są szkodliwe – przestrzega Artur Gabrysiak.

Optymalne stężenie witaminy D określane jest na 30-50 ng/ml. Przy takim stężeniu należy utrzymać dotychczasowe postępowanie. W zależności od stopnia odchylenia od powyższego zakresu referencyjnego należy odpowiednio według wytycznych skorygować dawki suplementacji, najlepiej pod kontrolą lekarza. W przypadku wartości powyżej 100 ng/ml mówimy o stężeniu toksycznym, od 50 do 100 jest stężenie wysokie. Znaczny niedobór zaczyna się poniżej 20 ng/ml, natomiast przy wartości poniżej 10 ng/ml mowa jest już o ciężkim niedobrze.

– Zachęcam osoby, które jeszcze nie uzupełniają witaminy D do weryfikacji stężenia witaminy D, a osoby suplementujące według wytycznych - do weryfikacji poprawności dopasowania obecnej dawki. Zwłaszcza kieruję tę sugestię do osób, które stosują modną ostatnio terapię wysokimi dawkami witaminy D. Niestety, coraz częściej widzimy pacjentów z objawami zatrucia właśnie z powodu przyjmowania wysokich "końskich" dawek witaminy D – podsumowuje specjalista American Heart of Poland.

 

ahop.pl