Wielka księga radości - Dalajlama, Desmond Tutu 

 

Jedynym źródłem szczęścia jest umysł i serce człowieka. Mamy nadzieję, że tam właśnie je odnajdziesz.

Książka to praktyczny podręcznik radości. 

Uczy, jak śmiać się z samych siebie, jak poradzić sobie z gniewem i strachem, jak praktykować współczucie. Pokazuje, co jest najgłębszym źródłem trwałej radości w zmieniającym się świecie.

Dwaj wielcy przywódcy duchowi i laureaci Pokojowej Nagrody Nobla kierują do zabieganych, przepełnionych lękiem i niepewnością ludzi niezwykłe przesłanie. Dzielą się doświadczeniem, opowiadają, co jest podstawą ich emocjonalnego i duchowego życia. Inspirują i zarażają mądrym optymizmem.

Dwa światy, dwóch noblistów, jedna radość.
Światowy bestseller: 28 tygodni na liście bestsellerów New York Timesa

Jego Świątobliwość XIV Dalajlama Tenzin Gjaco mówi o sobie, że jest prostym buddyjskim mnichem. Jest duchowym przywódcą Tybetańczyków i buddyzmu tybetańskiego. W 1989 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla, a w 2007 – Złoty Medal Kongresu Stanów Zjednoczonych.

Desmond Mpilo Tutu, emerytowany arcybiskup RPA, został przywódcą trudnego procesu sprawiedliwości i pojednania rasowego w swojej ojczyźnie. Otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 1984 roku oraz Prezydencki Medal Wolności w 2009 roku. 

 

***

Douglas Abrams jest pisarzem, redaktorem i agentem literackim. Jest założycielem i przewodniczy medialno-kreatywnej agencji Idea Architects wspierającej wizjonerów pragnących budować mądrzejszy, zdrowszy i bardziej sprawiedliwy świat.

 

 

Wszystkie moje kobiety - Janusz L. Wiśniewski

 Część z Was wierzy, że wszystko da się wyjaśnić, zapisać w liczbach i równaniach, że życiem rządzą prawdopodobieństwo, logika i udowadnialne twierdzenia.
Jemu, naukowcowi, tak też się wydawało, dopóki nie spędził wielu miesięcy w klinice w Amsterdamie i nie otarł się o śmierć, co całkowicie zburzyło konstrukcję jego świata.

A one?  One były przy nim w chwili największej tragedii, mimo że je zawiódł, skrzywdził, zdradzał, upokorzył.
Wszystkie jego kobiety.
 
***
Wszystkie moje kobiety. Przebudzenie  to najbardziej przejmująca i osobista powieść Janusza L. Wiśniewskiego.

To napisana z wielkim rozmachem, pełnokrwista powieść oraz hołd złożony kobiecości i hymn pochwalny ku czci miłości.

AK 75

BRAWUROWE AKCJE

ARMII KRAJOWEJ

Brat Albert. Biografia - Natalia Budzyńska

TO PRAWDZIWY PORTRET BRATA ALBERTA!

Brat Albert, jakiego znamy z obrazów i świątobliwych opowieści, jest czuły, miłosierny i troskliwy, ale jednocześnie bardzo nieprawdziwy. Nastoletni Chmielowski napadł przecież na pocztowy furgon, a z oddziałem powstańców „komandosów” atakował Moskali, walcząc o życie i wolność. W czasie potyczki z nimi stracił nogę. Uciekając przed represjami, zamieszkał aż w Paryżu, gdzie klepał biedę, mogąc jedynie pomarzyć o życiu wyższych sfer. Po ogłoszeniu amnestii dla powstańców wrócił na ziemie polskie.

Był utalentowanym malarzem, który dopiero z czasem zaangażował się w pomoc najbiedniejszym. To jednak nie było łatwe. Musiał mierzyć się z odtrąceniem przez dotychczasowych przyjaciół, nie rozumiejących jego oddania się pracy na rzecz ludzi najuboższych, i niechęcią duchownych, którzy traktowali to jako fanaberię artysty.

Natalia Budzyńska przedstawia nam człowieka z krwi i kości. Uczłowiecza Świętego i pokazuje go takiego, jaki był naprawdę – surowego, bezpośredniego, twardego, ale równocześnie bezgranicznie kochającego.

Natalia Budzyńska – dziennikarka „Przewodnika Katolickiego”, matka Niny i Staszka oraz żona Tomka. Pisała m.in. o ks. Kaczkowskim, Wojciechu Smarzowskim i mamie Jaśka Meli. W Wydawnictwie Znak ukazała się jej książka Matka męczennika, opowiadająca o Mariannie Kolbe.

SWING TIME - Zadie Smith

Żywiołowa powieść autorki bestsellerów "Białe zęby" i "O pięknie"

Dwie przyjaciółki marzą o karierze tancerek, choć tylko jedna z nich – Tracey – ma prawdziwy talent. Drugą pasjonuje rytm, zachwycają ciemnoskóre ciała i czarna muzyka, fascynuje prawdziwa wolność. Skomplikowana, napędzana rywalizacją przyjaźń niespodziewanie się kończy. Dziewczyny nigdy już nie będą ze sobą blisko, ale też nigdy o sobie nie zapomną.

Po latach Tracey udaje się spełnić marzenie z dzieciństwa, ale boryka się z dorosłym życiem, podczas gdy jej przyjaciółka, jako asystentka słynnej gwiazdy, wkracza w świat blichtru i sukcesu. W podróży między Londynem, Nowym Jorkiem i zachodnią Afryką odkrywa, że życie to nieustanny taniec, którego rytm dyktują zmieniające się czasy.

Wibrującą muzyką, roztańczoną powieść o przyjaźni, pasji i poszukiwaniu korzeni nazwano najlepszą książką Zadie Smith.

****

Zadie Smith – jedna z najważniejszych współczesnych pisarek. Każda jej książka trafia zarówno na listy bestsellerów, jak i do zestawień najważniejszych książek roku. Autorka m.in. Białych zębów, O pięknie, Londyn NW. Mieszka w Londynie i Nowym Jorku.

Matka świętego - Milena Kindziuk

Poruszające świadectwo Marianny Popiełuszko.
Opowieść o miłości, która jest silniejsza od śmierci.

Marianna Popiełuszko nigdy nie szukała rozgłosu. 

Listy na pożegnanie - Helmut James von Moltke

Zapis korespondencji Helmutha i Freyi von Moltke. 

Prawdziwa historia odwagi, wiary i miłości aż po… egzekucję. 

Helmuth James i Freya von Moltke – dwoje młodych ludzi, opozycjonistów w nazistowskich Niemczech.
On był jednym z twórców Kręgu z Krzyżowej.
Ona – gospodynią tajnych obrad w dolnośląskim majątku rodzinnym.
Gdy on w więzieniu oczekiwał na proces i egzekucję, ona trwa przy nim aż do końca.
Ten zbiór nigdy wcześniej nie publikowanych po polsku listów jest dokumentem miłości pokonującej więzienne mury i śmierć. Jest również świadectwem głębokiej wiary i nadziei.

[…] Niesamowicie delektuję się Twoimi listami. Są tak piękne, jakby były rozmową. Czytanie ich trwa dość długo i za każdym razem odkrywam w nich coś nowego. Tak, moje kochane, kochane Serce, rzeczywiście nie możemy już pisać do siebie listów pożegnalnych; nie ma już nic do powiedzenia, powtarzamy się, ale też obydwoje możemy siebie nieustannie słuchać. Niech miłościwy Bóg nam pomoże, byśmy żyli tym, czego doświadczyliśmy. Bez niego nie jest to możliwe, ale jestem tak jak Ty całkowicie pewna jego pomocy. […]

Freya do Helmutha Jamesa, 14 grudnia 1944 roku

Listy na pożegnanie to korespondencja, do której w ogóle nie powinno było dojść.
Więźniowi Gestapo, oskarżonemu o zdradę państwa w czasie wojny, nie wolno było oczywiście, zdaniem reżimu, w tak szczegółowy sposób opisywać wszystkich aspektów swego uwięzienia i rozprawy, z taką łatwością i bez kontroli przekazywać żonie i przyjaciołom swoich myśli. Freya i Helmuth James mieli jednak szczęście: część więzienia Gestapo przy Lehrter Straße w Berlinie została zbombardowana i grupa uwięzionych, w tym Moltke, musiała być przeniesiona do więzienia w Tegel, gdzie protestanckim duszpasterzem był Harald Poelchau, który przyjął na siebie rolę kolportera zakazanych listów.

Potajemna korespondencja między Helmuthem Jamesem a Freyą stanowiła dla wszystkich, którzy mieli z nią do czynienia, niebezpieczeństwo. Także duszpasterz więzienia Harald Poelchau codziennie ryzykował życiem, kursując między celą Moltkego a swoim mieszkaniem, gdzie wręczał listy Freyi, a ta na nie odpowiadała. Po egzekucji męża Freya ukrywała całą korespondencję w ulach pszczelich w majątku w Krzyżowej. W październiku 1945 roku brytyjskie władze okupacyjne wysłały samochód po Freyę i jej synów, by przewieźć ich ze Śląska, wtedy już polskiego. Freya zabrała ze sobą listy. Towarzyszyły jej przez całe życie.

Listy te związane są z jego śmiercią i moim dalszym życiem. Były dla mnie podstawą przetrwania, a więź, której są wyrazem, utrzymuje się do dziś. Mieliśmy prawie cztery miesiące, by się ze sobą pożegnać jako mąż i żona. To zwieńczenie, a jednocześnie najtrudniejszy czas naszego wspólnego życia.

Freya von Moltke, 1991

Helmuth James i Freya von Moltkowie mają nam jeszcze dużo do powiedzenia. 

Życie ich może dodawać odwagi do działania wtedy, kiedy prawa człowieka i demokracja są zagrożone. Ich listy pożegnalne dowodzą, że ta odwaga idzie w parze ze szlachetnością serca.