Firma Green Pack istnieje na rynku gospodarczym od 1990 roku, specjalizuje się w produkcji toreb papierowych, dystrybucji i promocji opakowań i artykułów jednorazowego użytku. Opierając się na doświadczeniu rynkowym, firma Green Pack rozwija i utrwala w świadomości użytkowników opakowań,że mogą one być nie tylko funkcjonalne i nowoczesne,ale i przyjazne środowisku.

Autoryzowany Dealer Ford. Frank-Cars Autoryzowany Dealer Forda, Częstochowa, ul. Jagiellońska 147, tel. 34 365 05 75

Zdrowie/Uroda

 


 

 Nowa misja Rossmanna:

Inspirujemy, wspieramy, pomagamy innym kochać siebie na co dzień

 

Każdego dnia, kiedy patrzysz w lustro dostrzegasz wszystko - blizny z dzieciństwa, drobne zmarszczki od wzruszeń i te od szczęśliwych momentów. Warto traktować swoje ciało w czuły sposób, zatroszczyć się i... pokochać.

Po prostu.

Zatrzymaj się, zauważ, poczuj.

Twój moment w łazience to więcej niż pielęgnacja – przekonuje w przepięknym filmiku prezentującym nową misję firmy Rossmann Maja Ostaszewska.

Polecamy: https://czest.info/zdrowie

 

 


27 lutego obchodzimy Dzień Wiedzy o Anosmii,

który ma poprawić świadomość społeczną o chorobie,

która w znaczący sposób wpływa na jakość życia.

 

Co to za schorzenie i co może być jego przyczyną

 

Anosmia w przebiegu polipów nosa

 
27 lutego to Dzień Wiedzy o Anosmii
 

Brak węchu - tak wygląda życie wielu pacjentów z przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych z polipami nosa (PZZPzPN), z którym zmaga się blisko 4 proc. Polaków. Anosmia to jedna z konsekwencji PZZPzPN, która w znaczący sposób upośledza jakość życia 1 proc. pacjentów dotkniętych tą chorobą, jest przyczyną izolacji społecznej, wpływa na łaknienie, ale też stanowi poważne zagrożenie w sytuacjach, kiedy zapach ostrzega przed niebezpieczeństwem.

Węch to jeden z najważniejszych zmysłów człowieka, który reguluje łaknienie, decyduje o tym, czy coś nam smakuje, czy też nie, wpływa na nasze funkcjonowanie w każdej sferze życia, wyzwala emocje i przywołuje wspomnienia. W obecności przyjemnych zapachów jesteśmy bardziej kreatywni, pachnące otoczenie lub potrawy wpływają pozytywnie na nasz nastrój, a np. gryzący zapach dymu ostrzega nas o niebezpieczeństwie, co pomaga nam przetrwać. Jak mówią pacjenci dotknięci przewlekłym zapaleniem zatok z polipami nosa, którzy w wyniku nawracających polipów stracili węch, bez powonienia życie traci smak „a to, co pozostaje to bezsilność i wykluczenie”. Przykładem niech będą wypowiedzi pacjentów z PZZPzPN:

- Od 2016 r. cierpię na anosmię w wyniku PZZPzPN. Jestem przebadana i przeleczona neurologicznie i laryngologicznie. I tak od prawie 8 lat, bez efektów – żali się pacjentka.

- Ponieważ nie czuję zapachu własnego ciała, to często unikam bliskości – wyznaje inna pacjentka cierpiąca na anosmię.

- Kiedyś chciałem być kucharzem, lecz jak gotować nie mając węchu - wspomina pacjent, która zaczął tracić węch 12 lat temu – Wciąż mam nieustanny katar i nie czuję nawet najmocniejszych zapachów – dodaje.

Winne są polipy nosa

- Polipy większych rozmiarów mechanicznie blokują przepływ powietrza zawierającego substancje zapachowe do obszaru, gdzie znajdują się receptory węchu, dlatego pacjenci z polipami doświadczają dysfunkcji tego zmysłu - wyjaśnia mechanizm zaburzeń węchu prof. dr hab. n. med. Dariusz Jurkiewicz, kierownik Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej w Wojskowym Instytucie Medycznym - Państwowym Instytucie Badawczym w Warszawie, przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi.

Polipy nosa to nienowotworowe narośla błony śluzowej nosa lub zatok przynosowych. Polipy większych rozmiarów mogą powodować deformację struktur kostnych nosa. Powodują szereg objawów, które w znaczący sposób utrudniają codzienne funkcjonowanie. m.in zaburzenia snu, obturacyjny bezdech senny oraz - co w Światowym Dniu Wiedzy o Anosmii należy szczególnie podkreślić - dysfunkcje powonienia.

Najczęstszym powodem wystąpienia polipów nosa jest przewlekły stan zapalny organizmu. Stan zapalny to odpowiedź organizmu na zewnętrzne czynniki: zwykle bakterie lub wirusy. Pod wpływem patogenu układ immunologiczny inicjuje reakcje obronne, które w zwykłych warunkach skutkują krótkotrwałym zapaleniem. Jeśli jednak na szlaku zapalenia wystąpi błąd, następuje niewspółmiernie silna odpowiedź układu immunologicznego, która trwa mimo ustania faktycznego zagrożenia, powodując przewlekły stan zapalny.

W zapaleniu typu 2 reakcja obronna organizmu kontrolowana jest przez limfocyty typu T2 – komórki odpowiedzialne za przewlekły proces stanu zapalnego. U podłoża tego zjawiska najczęściej leży nietolerancja na alergeny, np. pyłki roślin, sierść zwierząt, kurz lub niektóre pokarmy. U pacjentów, którzy mają genetyczną skłonność do rozwoju alergii, stają się one czynnikiem wyzwalającym choroby zwane atopowymi, m.in astmę oskrzelową, atopowe zapalenie skóry, eozynofilowe zapalenie przełyku, alergiczny nieżyt nosa, zapalenie błony śluzowej nosa oraz przewlekłe zapalenie zatok. Wspólny patomechanizm leżący u źródła tych chorób sprawia, że wielu pacjentów zmaga się z różnymi chorobami atopowymi jednocześnie lub choroby te pojawiają się stopniowo jako efekt „marszu atopowego”. Według badań prawie 10 proc. dorosłych z umiarkowanym lub ciężkim zapaleniem błony śluzowej nosa z polipami nosa cierpi również na atopowe zapalenie skóry, a aż 46 proc. z nich ma również astmę. Dlatego takimi pacjentami powinniśmy opiekować się holistycznie, kierując leczenie na szlak zapalenia typu 2.

Jak leczyć?

Leczenie przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami nosa rozpoczyna się standardowo od farmakoterapii polegającej na donosowym podawaniu leków sterydowych, które pozwalają zmniejszyć zapalenie błony śluzowej. W przypadku braku odpowiedzi na leczenie zachowawcze, pacjenci poddawani są wielokrotnym operacjom, które polegają na usunięciu stale odrastających polipów oraz otwarciu i odblokowaniu ujść wszystkich zatok przynosowych.

- Podczas zabiegu - usuwając polipy - usuwamy również zdrową tkankę błony śluzowej, tworzą się blizny, istnieje ryzyko powikłań, m.in. uszkodzenia nerwu wzrokowego, nerwu węchowego czy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Mimo że teraz to przede wszystkim zabiegi endoskopowe, do tych i innych powikłań może dojść w każdej chwili w każdym, nawet w renomowanym ośrodku. – przyznaje prof. dr hab. n. med. Dariusz Jurkiewicz. - Każdy taki zabieg odbywa się w pełnym znieczuleniu, a pacjenci przecież stają się starsi i mają też inne schorzenia, więc zastosowanie narkozy staje się bardziej problematyczne. Pacjent musi mieć świadomość ryzyka wiążącego się z każdym zabiegiem. – dodaje.

Prof. dr hab. n. med. Dariusz Jurkiewicz podsumowuje: - W przypadku pacjentów z ciężkim przebiegiem PZZPzPN szansą, by uniknąć nawrotów choroby i powikłań zdrowotnych, jest leczenie biologiczne. Dzięki tej terapii można ograniczyć liczbę zabiegów operacyjnych i skutecznie kontrolować objawy nie tylko PZZPzPN, ale też chorób współistniejących występujących na tym samym podłożu, czyli związanych z zapaleniem typu 2.

Hubert Godziątkowski, prezes Polskiego Towarzystwa Chorób Atopowych (PTCA) podkreśla: - Dzień Wiedzy o Anosmii jest rzadką okazją do zwrócenia uwagi na wpływ - niesłusznie bagatelizowanego przez społeczeństwo - przewlekłego zapalenia zatok przynosowych z polipami nosa na jakość życia pacjentów, którzy w wyniku tej choroby utracili węch. Tylko w taki sposób możemy przyczynić się do zmiany postaw społecznych i postrzegania polipów nosa jako poważnej jednostki chorobowej.

Więcej informacji o polipach nosa i innych chorobach wywoływanych zapaleniem typu 2, praktyczne rady dla pacjentów i wsparcie dla ich rodzin można znaleźć na www.ptca.pl.

 

 ***
Światowy Dzień Wiedzy o Anosmii został zainicjowany w 2012 roku przez Amerykanina Daniela Scheina cierpiącego od urodzenia na dysfunkcję węchu. Jako młody chłopak stworzył stronę internetową o anosmii z zamiarem upowszechniania wiedzy o zaburzeniach węchu i smaku. Inicjatywę wsparły ośrodki badawcze zajmujące się węchem i smakiem, np. Monell Center w Filadelfii, a także organizacje charytatywne z USA i Europy. W ramach kampanii co roku pod koniec lutego prowadzone są działania edukacyjne skierowane do pacjentów, lekarzy i personelu medycznego oraz do szerokiej opinii publicznej.
 
 
Compass PR 

 


 

Pełnomocnictwo w ZUS – jak je udzielić, dla kogo i ile jest ważne

 

Gdy choroba lub wiek, albo inne ważne przyczyny nie pozwalają nam na samodzielne załatwienia spraw w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wówczas możemy upoważnić do tego inną osobę. W tym celu należy udzielić jej pełnomocnictwa. ZUS przygotował do tego odpowiedni formularz PEL.

 

 

Emeryci, renciści, ale też inni klienci, którzy z różnych przyczyn nie mogą, bądź nie chcą, samodzielnie załatwiać swoich spraw w ZUS-ie, mogą upoważnić do tego inną osobę. Wystarczy, że wypełnią formularz ZUS PEL i przekażą go do Zakładu.

Takie pełnomocnictwo może być z wielu względów wygodne, chociażby w sytuacji gdy jesteśmy unieruchomieni z powodu choroby i nie możemy dotrzeć do placówki ZUS, albo gdy jesteśmy za granicą, a w tym czasie będziemy potrzebować zaświadczenia z ZUS. Dzięki pełnomocnictwu może to za nas załatwić inna, wskazana przez nas, osoba – podpowiada Beata Kopczyńska, regionalna rzeczniczka prasowa ZUS w województwie śląskim.

ZUS przygotował specjalny formularz pełnomocnictwa o nazwie PEL. Można go pobrać ze strony internetowej www.zus.pl lub z PUE ZUS. Druk jest także dostępny w każdej placówce ZUS. W formularzu pełnomocnictwa wskazujemy osobę, która będzie reprezentowała nas w kontaktach z ZUS, gdy sami nie będziemy mogli tego zrobić. Podajemy w nim też nasze dane, czyli osoby udzielającej pełnomocnictwa (PESEL, datę urodzenia, adres zamieszkania, numer telefonu), dane pełnomocnika oraz zakres pełnomocnictwa, a dokładnie do jakich danych i uprawnień ma mieć dostęp pełnomocnik. Wypełniony formularz składamy w ZUS.

Jakich spraw dotyczy pełnomocnictwo?

Poprzez formularz ZUS PEL można udzielić pełnomocnictwa  jednorazowo do wykonania konkretnej czynności np. do odebrania korespondencji, czy załatwienia jednostkowej sprawy. Można również udzielić pełnomocnictwa do załatwiania wszystkich spraw w ZUS-ie poza reprezentowaniem płatnika składek podczas kontroli ZUS. W tym ostatnim przypadku wymagany jest inny formularz - druk PEL-K.

Pełnomocnictwo także do PUE

Można udzielić pełnomocnictwa do załatwiania spraw za pośrednictwem Platformy Usług Elektronicznych ZUS, nawet jeśli klient sam nie ma własnego profilu na PUE ZUS. Wystarczy, by upoważniona osoba go posiadała. Aby pełnomocnik mógł reprezentować wszystkie sprawy w ZUS-ie i otrzymać dostęp do jego konta na portalu PUE ZUS, we wskazanym zakresie należy zaznaczyć na formularzu obie opcje: do załatwiania spraw w ZUS i do załatwiania spraw za pośrednictwem PUE ZUS.

Ile trwa pełnomocnictwo?

Pełnomocnictwo może być udzielone na czas określony ze wskazaniem okresu lub na czas nieokreślony. Jeśli w pełnomocnictwie nie zostaną wpisane daty jego obowiązywania, przyjmuje się, że upoważnienie osoby do załatwienia spraw udzielane jest od dnia jego dostarczenia do ZUS-u

do odwołania. Odwołać pełnomocnictwo można w każdym czasie, wystarczy złożyć formularz  ZUS  PEL-O.

- Złożenie ogólnego pełnomocnictwa wiąże się z tym, że korespondencja od chwili wskazanejw formularzu ZUS PEL nie będzie kierowana do klienta, ale do jego pełnomocnika. Jeśli więc taka osoba nadal chce otrzymywać korespondencję z Zakładu, powinna wybrać wariant upoważnienia do wykonania konkretnej czynności przez pełnomocnika – wyjaśnia rzeczniczka.

 

Beata Kopczyńska Regionalna Rzeczniczka Prasowa ZUS w województwie śląskim

 


 

Depresja u dzieci i młodzieży:
8 porad dla nauczycieli, jak dostrzec jej symptomy i jak reagować

 

 

 

 

·       

Depresja i stany lękowe to najczęstsze zaburzenia psychiczne u dzieci i młodzieży
w Polsce i na świecie[1].

 

·       

Biorąc pod uwagę wzrost liczby przypadków depresji i prób samobójczych w tej grupie wiekowej w Polsce, bardzo ważne jest, aby jak najwięcej osób przebywających na co dzień z młodymi ludźmi miało podstawową wiedzę na temat tej choroby, by w porę wychwycić jej objawy i odpowiednio zareagować.

 

·       

Z okazji Światowego Dnia Walki z Depresją Fundacja Szkoła z Klasą przygotowała 8 wskazówek na temat tego, jak rozpoznawać objawy depresji w środowisku szkolnym i jak sobie radzić w takiej sytuacji.

 

·       

Krople uważności to projekt realizowany przez Fundację Szkoła z Klasą we współpracy z Fundacją Edumind Uważność w Edukacji w ramach programu AstraZeneca Young Health Programme. Jego celem jest edukacja nauczycieli w zakresie mindfulness w szkole i wspieranie ich w wykorzystywaniu praktyki uważności w codziennej pracy z dziećmi.

 

Stan zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży od lat stanowi jeden z najpoważniejszych, nierozwiązanych problemów polskiej ochrony zdrowia. Nieleczone choroby psychiczne, takie jak depresja, mogą mieć tragiczne następstwa. Według danych policji w ciągu ostatnich pięciu lat o 9% wzrosła liczba osób do 18 r. ż., które popełniły samobójstwo, a liczba prób samobójczych wzrosła aż o 51% [2]. Jedną z bezpośrednich przyczyn tej trudnej sytuacji była pandemia, która pociągnęła za sobą konieczność nauki zdalnej i długotrwałej izolacji. W konsekwencji wiele rodzin borykających się z zaburzeniami psychicznymi u dzieci zostało pozostawionych samym sobie, ze względu na ograniczony dostęp do psychiatrów i psychologów dziecięcych oraz przepełnione oddziały szpitali psychiatrycznych.

 

Problemem, który dodatkowo negatywnie wpływa na stan zdrowia psychicznego młodych ludzi jest niska świadomość chorób psychicznych. Młodzi ludzie w dalszym ciągu spotykają się z niezrozumieniem i stygmatyzacją w swoim środowisku, co pogarsza ich stan zdrowia. Niestety brak wiedzy dotyczy nie tylko rówieśników, ale także często nauczycieli.

 

– Rola nauczycieli w rozpoznawaniu wczesnych objawów zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, jest niezwykle istotna, gdyż regularnie przebywają oni z młodymi ludźmi i mają możliwość obserwowania ich w środowisku szkolnym, w kontaktach z rówieśnikami. Niestety, nauczyciele, którzy nie zostali wcześniej uwrażliwieni na pewne symptomy, mogą łatwo pomylić objawy depresji z tzw. buntem młodzieńczym związanym z kryzysem adolescencji. Łatwo możemy więc stracić szansę na wychwycenie niepokojących zachowań na wczesnym etapie i wdrożenie odpowiedniej interwencji, zatem niezwykle ważne jest, aby wspierać nauczycieli w tym zadaniu powiedziała dr n. med. Aleksandra Lewandowska, konsultantka krajowa w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży, która objęła patronatem projekt Krople uważności.

 

Celem projektu Krople Uważności jest edukacja nauczycieli na temat stosowania uważności w codziennej pracy z młodymi ludźmi i płynących z tego korzyści. Organizatorzy wierzą, że praktyki uważności pomagają nauczycielom ograniczać sytuacje stresogenne występujące na co dzień w klasie, a także przekształcać sytuacje konfrontacyjne pomiędzy osobą nauczającą a uczniami we współpracę i otwartość. To ważny krok do tworzenia silnych relacji oraz bezpiecznej przestrzeni, w której uczniowie mają optymalne warunki do nauki. Nauczyciel może efektywniej śledzić postępy indywidualnych osób, jak również wychwytywać niepokojące sygnały.

 

DEPRESJA – JAKIE ZACHOWANIA POWINNY ZWRÓCIĆ UWAGĘ NAUCZYCIELA:
na podst. opracowania dr Magdaleny Śniegulskiej „Depresja i zaburzenia nastroju” [3]

 

1.    

ZMIANY W DOTYCHCZASOWYM ZACHOWANIU – mogą dotyczyć różnych sfer życia, m.in.:

·      

nawyków żywieniowych – uczeń/uczennica zaczyna się objadać lub unikać jedzenia,

·      

brak dbałości o wygląd – uczeń/uczennica cały czas chodzi w tych samych ubraniach, nie myje się, nie używa dezodorantu, nie dba o to, że nieładnie pachnie,

·      

wycofanie społeczne – uczeń/uczennica zaczyna unikać kontaktu z innymi, znika na przerwach, zamyka się w toalecie, niechętnie odpowiada na pytania.

 

2.   

WYRAŻANIE EMOCJI – u młodych ludzi depresja może przybierać różne oblicza i w obszarze emocjonalnym manifestować się w zróżnicowany sposób:

·      

smutek, niechęć, brak energii życiowej, które przekładają się na kłopoty w mobilizacji do obowiązków szkolnych, opuszczanie lekcji, spóźnienia, senność lub nieobecność mentalną podczas zajęć,

·      

pobudzenie psychoruchowe, rozdrażnienie, niepokój – wbrew stereotypowemu wyobrażeniu, osoba w depresji w okresie dojrzewania może być pobudzona, nerwowa, a nawet przejawiać zachowania agresywne, buntownicze,  

·      

labilność emocjonalna – zmieniające się, skrajne stany emocjonalne.

 

3.   

ZACHOWANIA RYZYKOWNE – uczeń/uczennica zaczyna eksperymentować z substancjami psychoaktywnymi, nawiązuje ryzykowne relacje z nieznajomymi.

 

4.   

ZABURZONE FUNKCJE POZNAWCZE: w umyśle osoby z depresją zmianie ulega postrzeganie siebie i świata, co pociąga za sobą szereg konsekwencji:

 

·      

problemy z koncentracją podczas lekcji, odpływanie myślami, co wpływa na spadek efektywności pracy, liczne pomyłki, błędy,

·      

kłopoty z pamięcią,

·      

wrażenie przytłoczenia zadaniami i obowiązkami szkolnymi (niezależnie od ich faktycznego nasilenia),

·      

pesymistyczne myśli i sposób wyrażania się, czarno-biały sposób postrzegania świata, generalizacje na swoją niekorzyść (np. „jedynka z kartkówki – jestem beznadziejny!), umniejszanie pozytywów („dostałam piątkę tylko dlatego, że zadania na kartkówce były proste”), pesymistyczne postrzeganie przyszłości („mam złe oceny – nie ma dla mnie przyszłości”),

·      

rozpamiętywanie wydarzeń z przeszłości, poczucie winy.

 

 

PODEJRZEWASZ DEPRESJĘ U UCZNIA? CO MOŻESZ ZROBIĆ? [3]

 

5.   

OBSERWUJ – NIE OCENIAJ

Obserwacja to podstawowe narzędzie, dzięki któremu nauczyciel może stwierdzić, że coś niepokojącego dzieje się z uczniem. Warto pamiętać, że obserwacja traktowana jako narzędzie badawcze posługuje się suchym, faktograficznym językiem. Można ją porównać do działania kamery, która utrwali, że komuś płyną łzy i zakrywa twarz dłońmi, jednak nie stwierdzi, że osoba jest smutna (a tym bardziej – z jakiego powodu). Obserwacja z wyłączeniem oceniania pozwala na odcięcie się od własnych sądów i emocji i skupienie się na faktach związanych z sytuacją. Przedstawianie konkretnych faktów dot. zmian w zachowaniu ucznia (m.in. częściej jest nieprzygotowany, wydaje się ostatnio nieobecny, smutny, nie odpowiada sensownie na pytania) pozwala z kolei miarodajnie i wiarygodnie przedstawić sytuację innym osobom z otoczenia ucznia (rodzice, grono pedagogiczne, psycholog).

6.    

SŁUCHAJ, AKCEPTUJ – NIE UDZIELAJ PORAD

W sytuacji szkolnej pomocna jest przede wszystkim gotowość osoby nauczającej do wysłuchania ucznia lub uczennicy. Młody człowiek z depresją potrzebuje nauczycielskiej uwagi i akceptacji. Dlatego w bezpośredniej rozmowie nie należy się skupiać na szukaniu gotowych rozwiązań czy przyczyn sytuacji, a bardziej koncentrować na słowach podopiecznego, który próbuje wyrazić swoje uczucia czy myśli. Pomocne będą także pytania „Jak się z tym czujesz?”, „Jak mogę Ci pomóc?”, „Czego teraz potrzebujesz?” Ważne też jest powstrzymywanie się od oceniania słów młodego człowieka, akceptowanie ich bez względu na treść – w ten sposób dajemy dziecku bezpieczną przestrzeń i budujemy zaufanie. Warto przy tym działać według zasady „najpierw leczenie, potem wychowanie”, która pomaga poradzić sobie z trudnymi zachowaniami osoby chorej na depresję.

 

7.   

REAGUJ, ALE NIE DZIAŁAJ W POJEDYNKĘ

Sytuacja, gdy w klasie pojawia się osoba w depresji (lub jej podejrzeniem), jest bardzo trudna i obciążająca dla nauczyciela. Dlatego istotne jest, aby nauczyciel pozostawał w relacji z dzieckiem, wykazując gotowość do niesienia pomocy, jednak nie działał samodzielnie. W idealnej sytuacji wszystkie środowiska, w których funkcjonuje osoba z zaburzeniami na­stroju, ściśle ze sobą współpracują. Rodzice informują szkołę o diagnozie, bieżącym stanie dziecka, zaleceniach terapeutycznych i lekarskich. Są w stałym kontakcie ze szkołą, zachęcają do rozmowy ze specjalistami i specjalistkami. Szkoła tworzy zespół wsparcia, w skład którego, oprócz dyrekcji, wychowawcy, psycholożki lub pedago­ga szkolnego, wchodzi przynajmniej jedna inna osoba prowadząca zajęcia w klasie, w której jest dziecko z trudnościami. Grono nauczycielskie obserwuje młodego człowieka i informuje pracujący z nim zespół o wszelkich zmianach i postępach. Wspólnie jest też opracowywany sposób komunikacji do rówieśników i sposób ich zaangażowania.

 

8.   

MYŚLI SAMOBÓJCZE: ZACHOWAJ SPOKÓJ i CZUJNOŚĆ, DZIAŁAJ

Jednym z objawów depresji są myśli samobójcze. W sytuacji, kiedy uczeń bądź uczennica zwierza się osobie nauczającej z takich myśli, ważna jest odpowiednia reakcja. Mimo niepokoju czy lęku, który odczuwamy, należy zachować spokój i determinację w szukaniu pomocy dla ucznia. Jeśli tylko to możliwe, powinno się dać dziecku przestrzeń do wypłakania, wyrażenia złości czy innych trudnych emocji. I bardzo ważne – w takich sytuacjach zawsze należy poinformować rodziców i zespół reagowania w szkole.

 

Depresja u dziecka jest niewątpliwie ogromnym wyzwaniem dla każdej osoby nauczającej,
a szczególnie wychowawcy klasy, do której uczęszcza dziecko z problemami psychicznymi. To sytuacja, w której rodzą się różne uczucia: oprócz troski i współczucia dla dziecka, nauczycielowi często towarzyszą poczucie niesprawiedliwości, przytłoczenia sytuacją, frustracji. To całkowicie zrozumiałe. Dlatego konieczne jest działanie zespołowe. Rola nauczyciela czy wychowawcy powinna polegać przede wszystkim na pozostawaniu otwartym i empatycznym wobec osoby z problemami psychicznymi i systematyczne obserwowanie jej zachowania.  

 

„Krople uważności” to inicjatywa realizowana przez Fundację Szkoła z Klasą we współpracy z Fundacją Edumind Uważność w Edukacji przy finansowym wsparciu AstraZeneca Young Health Programme. Jej celem jest wspieranie dobrostanu psychicznego społeczności szkolnych w Polsce. Nauczyciele biorący udział w 8-tygodniowych kursach praktyki mindfulness przenoszą zdobytą wiedzę do swoich środowisk szkolnych. Pomaga im to tworzyć trwalsze, oparte na szczerości relacje z podopiecznymi, dbać o emocjonalną równowagę, a co za tym idzie – ograniczać sytuacje stresowe w klasie i łatwiej identyfikować niepokojące zachowania wśród uczniów.

 

Projekt trwa od czerwca 2022 roku. Do chwili obecnej w działania zostało zaangażowanych aż 230 nauczycieli, dzięki czemu objął on swoim zasięgiem blisko 6 tysięcy uczniów w polskich szkołach.

 

W ramach II edycji programu odbędzie się szkolenie dla Liderów i Liderek Uważności,
w ramach którego osoby uczestniczące doskonalić będą kompetencje trenerskie pracy
z grupą, zdobędą podstawową wiedzę, umiejętności i narzędzia z zakresu wykorzystania elementów uważności (mindfulness) w szkole. Nowe kompetencje wykorzystywać będą w pracy z radami pedagogicznymi oraz samorządowcami i ich zadaniem będzie popularyzacja dbania o dobrostan w szkołach dzięki zastosowaniu programów uważności.

 

Projekt został objęty honorowym patronatem przez:

·      

dr n. med. Aleksandrę Lewandowską, Konsultantkę Krajową w Dziedzinie Psychiatrii Dzieci i Młodzieży

oraz

·      

Prezydenta m.st. Warszawy, Rafała Trzaskowskiego.

***

Fundacja Szkoła z Klasą

Fundacja Szkoła z Klasą jest organizacją pozarządową zajmującą się edukacją. Powstała w 2015 roku, bazując na doświadczeniach programu Szkoła z Klasą – jednej z największych i najbardziej rozpoznawalnych ogólnopolskich akcji społecznych, działającej od 2002 roku.

Fundacja EduMind

Fundacja Edumind Uważność w Edukacji zajmuje się wprowadzaniem zintegrowanych programów praktyki uważności w środowisku szkolnym jako metody redukowania stresu, budowania odporności psychicznej i regulowania emocji u dzieci oraz dorosłych.

Young Health Programme

Globalna inicjatywa AstraZeneca, która ma na celu zapobiegnie chorobom cywilizacyjnym
u dzieci i młodzieży. Program działa w 40 krajach świata i odpowiada na najpilniejsze lokalne potrzebny zdrowotne. W Polsce YHP skupia się na kwestiach związanych ze zdrowiem psychicznym.

 

Źródła:

[1] Jak podaje raport UNICEF (Keeley i in. 2021) na temat dobrostanu dzieci i młodzieży (stworzony na podstawie badań w 21 krajach na świecie), ponad 13% nastolatków w wieku 10–19 lat mierzy się ze zdiagnozowanymi zaburzeniami psychicznymi. To blisko 86 milionów młodych ludzi w wieku 15–19 lat i 80 milionów w wieku 10–14 lat na świecie. Spośród zgłaszanych dolegliwości lęk i depresja stanowią największy odsetek (blisko 40%) wszystkich diagnozowanych zaburzeń. Niezdiagnozowana na czas i nieleczona depresja ma szereg negatywnych skutków, a w skrajnych przypadkach może skończyć się nawet śmiercią.

[2] Dane Najwyższej Izby Kontroli https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/panel-ekspertow-o-opiece-psychiatrycznej-i-psychologicznej-dla-dzieci-i-mlodziezy.html

[3] Materiał źródłowy autorstwa dr Magdaleny Śniegulskiej powstał w ramach projektu Szkoła Dobrostanu prowadzonego przez Fundację Szkoła z Klasą https://www.szkolazklasa.org.pl/obszary/szkola-dobrostanu/

 

Solski PR