IMPERIUM BOGA HANUMANA - Piotr Kłodkowski

Kompletny portret Indii, targanych tęsknotą za dawną świetnością i marzeniami o jeszcze większej potędze.

Reportaż byłego ambasadora RP w Indiach, Piotra Kłodkowskiego.

Serce w skowronkach - Magdalena Kordel

Wywiad z Martą Obuch - autorką powieści: 

„Wiedźma duszona w winie"

W wielu z nas jest tęsknota, żeby się oderwać od tego co codzienne, zwyczajne. Żeby zmienić swoje życie…

Zapraszamy do lektury: dziś wywiad z Martą Obuch przeprowadzony przez Justynę Chaber z klubu książki Ona Czyta

„Wiedźma duszona w winie" to Twoja dziewiąta powieść. Jest stres czy raczej podejście - znam swoich czytelników i wiem, że będzie śmiesznie?

Stres pojawia się zawsze, przy każdej powieści. I chyba dobrze, są emocje, znaczy, że coś jest ważne. Nie żeby wszystko miało wibrować na wysokim C, staram się nie znajdować na skrajnych biegunach, ale tekst wyraża osobowość pisarza i wydanie książki to trochę jak egzamin ze stanu środka. Nie wiem jak inni pisarze, ja nieustannie się zmieniam, uczę, staję się z roku na rok innym człowiekiem, inaczej trzymam pióro. Ale to dobrze, również dla czytelnika, który nie dostaje do ręki gotowca napisanego zawsze według tego samego schematu. Oczywiście jest coś takiego jak charakterystyczny styl, ale to inna kwestia niż powtarzalność. Czy wiem, że będzie śmiesznie? Nie wiem, tego nie można przewidzieć, zresztą nie chciałabym mieć tej pewności. Nie byłoby wyzwania.

Uśmiech, śmiech, a nawet rechotanie to najczęstsze reakcje podczas czytania Twoich książek. Recenzje są jednoznacznie, potrafisz bawić do łez. Lubisz to?

Bardzo lubię świadomość, że ludzie przy moich książkach łapią dystans, odpoczywają. Oczywiście nie wszyscy, musi trafić swój na swego, są przecież różne odcienie humoru, nie każdy może bawić każdego. Ale kiedy ludzie dają mi znać, że ich reakcje na moją prozę są spontaniczne i silne (motyw rechotu w środkach komunikacji faktycznie się powtarza), serce rośnie. To jakiś mój sposób na zmienianie świata i to sposób fajny. Zmieniać świat, wywołując na twarzach uśmiech? Bajka!

Główną bohaterkę swojej najnowszej powieści rzucasz w wir chwilami wstrząsających wydarzeń. Stateczna pani menadżer dziedziczy stary dworzec, który już co prawda nie jest czynny (zabytek), ale dworzec wciąż pozostaje dworcem. Przyznasz, że to dość nietypowe... Będzie się działo?

Dobrze pisze się książkę, kiedy autor może mieć frajdę z przebywania w ciekawej, inspirującej przestrzeni. Innej, niż to, co człowieka przygniata na co dzień i jest znane, przewidywalne, nudne. Stary dworzec, budynek z siecią starych pomieszczeń, z zapisaną historią mieszkających w nim niegdyś ludzi, jest czymś, co kojarzy się z tajemnicą, przygodą – i takich rzeczy doświadczy moja bohaterka. Myślę, że w wielu z nas jest tęsknota, żeby się oderwać od tego co codzienne, zwyczajne. Żeby zmienić swoje życie. Bożena decyduje się na taki krok i... Naprawdę wiele się zmienia, ale to, co zupełnie ją zaskakuje – to zmiana, która dokonuje się w niej.

Wiesz, że kobiety, nawet w kryminałach, lubią wątki miłosne. Mam nadzieję, że Bożenkę też trafi strzała amora? Dobra, nie zdradzamy fabuły, ale czy nad tym barwnym miasteczkiem będzie fruwał kupidyn?

Kupidyn od tego jest, żeby fruwać, umówmy się. Oczywiście, że będzie fruwał, latał, w powietrzu będzie robił różne sprytne i nieprzyzwoite sztuczki. A Bożenka będzie robić to samo, tyle że na ziemi. Będą latać strzały, pióra, z nieba będzie lecieć gwiezdny pył. Nie może być inaczej. Zresztą ja chyba bardziej piszę romanse kryminalne niż komedie kryminalne i wątek miłosny jest w nich tak samo ważny jak wątek sensacyjno-kryminalny. Miłość sprawia, że ludzie żyją, że krąży w nich energia. A z tej energii bierze się czasem mnóstwo kłopotów. I jesteśmy w domu, w kryminale nigdy tego nie powinno zabraknąć.

Pamiętam wakacje z książkami Chmielewskiej, Ty też? Teraz polecam Martę Obuch. Masz swoją teorię, dlaczego komedia kryminalna jest najlepszym gatunkiem na wakacyjne wypady?

Polecasz Martę Obuch? Miło mi ogromnie, dziękuję. Nie wiem, czy jest gatunkiem najlepszym – myślę, że może z nim konkurować klasyczny kryminał, ostatnio w Polsce panuje moda na kryminały, z czego osobiście bardzo się cieszę. Ale faktycznie, na wakacjach trzeba sięgnąć po coś, co da człowiekowi chwilę oddechu. Chyba o to chodzi – na urlopie chcemy odpocząć. I tu komedia kryminalna, która bawi, relaksuje, doskonale się sprawdza. Zatem życzę Państwu, żeby na wyjazdach, i na tych dalekich, i tych bliskich, nie zabrakło nikomu chwil tylko dla siebie, najlepiej z książką. Taką, która rozbawi, ale i wzruszy, wszystkiego dobrego!

Fot: Witold Gawliński

Epoka milczenia - Kamil Janicki

Kamil Janicki, autor Pierwszych Dam II Rzeczpospolitej i Epoki hipokryzji, odpowiada w swojej najnowszej książce przerywa epokę milczenia. Jak wyglądała sytuacja kobiet i dzieci w wolnej Polsce? Czy II RP to były jedynie złote czasy rozkwitającego państwa?

KONKURS "OPOWIEDZ NAM SWOJĄ HISTORIĘ..."

Już teraz Twoja historia może stać się inspiracją dla najnowszej powieści Gabrieli Gargaś!

Często powtarzasz, że Twoje życie to gotowy materiał na książkę? A może spotkała Cię przygoda, która aż prosi się o opowiedzenie? Świetnie!

Już teraz Twoja historia może stać się inspiracją dla najnowszej powieści Gabrieli Gargaś!

Wystarczy, że spiszesz swoją historię (max 1800 znaków ze spacjami) i prześlesz ją na adres kontakt@wydawnictwofilia.pl, z tytułem wiadomości „Opowiedz nam swoją historię…”
Jeśli Twoja historia urzeknie jurorów, wtedy stanie się ona inspiracją dla nowej powieści Gabrieli Gargaś - autorki, której książki trafiły już do setek tysięcy polskich czytelniczek. Dodatkowo w książce pojawi się dedykacja dla Ciebie. Jeśli jednak będziesz wolała pozostać anonimowa, oczywiście  Twoje zdanie zostanie uszanowane!

Konkurs potrwa od 6 do 30 czerwca, zaś rozstrzygnięcie nastąpi do 15 lipca. Wśród nadesłanych propozycji jury wybierze również trzy najlepsze prace, których autorki zostaną nagrodzone dedykowanymi paczkami z książkami. 

 Życie w Średniowiecznej Wsi

Fascynuje Cię średniowiecze?

Zastanawiałeś się kiedyś, jak wyglądało życie w średniowiecznej wsi? Kim byli jej mieszkańcy? Czym się zajmowali? Co jedli? Jak się ubierali? Jak dbali o higienę i czy w ogóle to robili? Jak dokładnie wyglądała ich codzienność? Wszystkie te sekrety odkrywają przed nami znakomici badacze tej epoki Joseph i Frances Gies.

Spotykamy mieszkańców wsi przy pracy i w czasie wiejskich uroczystości. Zasiadamy z nimi przy stole i w kościelnej ławie. Poznajemy czym jest pańszczyzna i jak wyglądały relacje między panem a chłopem. Poznajemy też wieś jako jedno z pierwszych nowoczesnych społeczeństw, które stworzyło podwaliny pod współczesną cywilizację.

Dwoje cenionych historyków po raz kolejny zabiera nas w fantastyczną podróż po czasach średniowiecza, które niezmiennie zachwyca i zaskakuje.

Oglądasz Grę o tron?

Natchnieniem dla George’a R. R. Martina przy tworzeniu fascynującego świata Pieśni Lodu i Ognia były czasy średniowiecza. Wówczas wśród jego lektur znalazły się także książki małżeństwa Giesów. Dziś każdy z nas może kroczyć jego śladami w poszukiwaniu tego, co go zainspirowało.

Kefir w Kairze - Michał Rusinek

Michała Rusinka przedstawiać nie trzeba, za to jego Kefir (po krakowsku Kefirka, bo czulej) na pewno wypada. 

Zawędrował z autorem aż do Kairu.
Tak sugeruje jeden z wielu przewrotnych wierszyków na temat miast całego świata – od Bogoty po Amsterdam.
Podróż przez Azję do Afryki i hen, hen, jeszcze dalej.
Po miastach najpiękniejszych, najciekawszych albo po prostu… najzabawniej się rymujących!

Podróż tę błyskotliwie i barwnie (jak zwykle zresztą!) zilustrowała Joanna Rusinek.

Snajperki. Dziewczyny z Armii Czerwonej - Luba Winogradowa

Godziny wyczekiwania w napięciu, pierwszy zabity wróg, a potem kolejne „punkty na koncie”, śmierć koleżanek, ale też zabawa, zaloty i pierwsze miłości. 

Ryszard Kapuściński z daleka i z bliska -  Marek Kusiba

„Ty mi o tym nie mów, ty mi to opisz!”, mawiał do emigracyjnego reportera, Marka Kusiby, Ryszard Kapuściński. 

Zanim jednak autor usiadł do spisywania historii swojej znajomości z Kapuścińskim, przez lata skrupulatnie odnotowywał i nagrywał każde z nim spotkanie. W ten sposób zebrał materiał na opowieść o człowieku mu bliskim, ale – ze względu na bariery kontynentalne – pozostającym w nieuchronnym oddaleniu. 

Autor z wrażliwością poety i uważnością dziennikarza snuje prywatną opowieść o poznawaniu legendarnego reportażysty, o fascynacji jego postacią i tekstami, o wspólnych pasjach, podróżach i spostrzeżeniach dotyczących tej rodzimej i tej trochę dalszej, choć tylko pozornie odległej, rzeczywistości kanadyjskiej.

„Odbyłem z Ryszardem Kapuścińskim setki rozmów, wiele z nich nagrywałem z dziennikarskiego obowiązku, ale przede wszystkim z poczucia, że one umkną. Wiele notowałem na gorąco. Ryszard, zmęczony oblężeniem prasowym i udzielaniem wywiadów zaproponował, by nasze rozmowy miały charakter przyjacielski, nie zawodowy. Utrwalałem je zatem dla siebie, były dla mnie lekcjami rzemiosła, pomagały rozumieć ludzi i świat. Trzy lata temu zaglądnąłem do tych notatek i przekonałem się, że rozmowy odpowiadają na wiele pytań, jakie w związku z nim sobie zadawałem (...). Co było dla niego najważniejsze, jaki wewnętrzny przymus gnał go przez kraje i kontynenty? Ambicja opisania świata, uchwycenia jego istoty, nazwania nienazwanego? W jednej z rozmów powiedział, że świat jest nie do ogarnięcia, że nie da się ogarnąć świata. A jednak podejmował stale ten wysiłek, mając świadomość porażki”.
Marek Kusiba [ze wstępu]

****

Marek Kusiba (ur. 1951) – reporter i poeta. W 2007 roku przetłumaczył na język angielski i wydał wspólnie z Dianą Kuprel wybór wierszy Ryszarda Kapuścińskiego I Wrote Stone. Autor kilkunastu książek. Publikował m.in. w „Akcencie”, „Więzi”, „Tygodniku Powszechnym”, „Kulturze”, „Books in Canada”, „New Yorker”, „Przeglądzie Polskim” (stały felieton Żabką przez Atlantyk). Pracował m.in. w piśmie reporterów „Kontrasty”. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Canada. Od roku 1985 mieszka w Toronto.

Zrób sobie komiks - Piotr Kasiński, Robert Trojanowski

Jak narysować swój pierwszy komiks?

Ano wcale nie tak trudno. Udowodni to Państwu pewien duet pochodzący z tajnej organizacji – Ministerstwa Komiksu.

Komeda.

Osobiste życie jazzu

- Magdalena Grzebałkowska 

Nowa książka autorki bestsellera Beksińscy. Portret podwójny

Człowiek tajemnica. Listów nie pisał. Dzienników nie prowadził. Mruk. Miły. Uśmiechnięty. Osobny – tak o nim mówili. Większość tego, co wiemy o Krzysztofie Komedzie, pochodzi ze wspomnień jego żony. Często sprzecznych z tym, co pamiętają inni. Agnieszka Osiecka pisała, że gdy grał na fortepianie, jego dłonie opowiadały „małe, kameralne historie o niebie dla dwojga osób”. 

HOT MESS - Lucy Vine